Charlie zocht tijdelijk naar een goedkopere manier van wonen. Hij wilde iets heel anders gaan doen en moest een aantal jaren geld besparen.

 

Na de middelbare school koos hij eerst voor de Hogere Hotelschool en droomde over werken op een cruiseschip. Zo’n toekomst zag hij wel zitten als reislustige student. De praktijk bleek een stuk minder zonnig en uiteindelijk gooide Charlie het roer om.

Dure opleiding

Hij besloot van zijn grote hobby zijn werk te maken en schreef zich in bij een bekende fotoacademie. Studiefinanciering zat er niet meer in. Om alles te betalen moest er een flinke rem komen op zijn uitgaven. De woonlasten omlaag brengen stond bovenaan de lijst. Dat zou al heel wat schelen.

Wonen in vroeger postkantoor

Charlie: “ik kende Gijs die antikraak woonde in een gebouw dat eerder als  postkantoor werd gebruikt. Hij ging voor 6 maanden zeilen en ik kon die tijd in zijn woning trekken voor 250 euro per maand. Voor de bovenwoning waar ik woonde betaalde ik 750 euro per maand.

Maar die zeiltocht viel tegen en na 1,5 maand stond Gijs weer voor de deur. Gelukkig kwam een ander deel van het eerdere postkantoor vrij en daar heb ik sterk voor lopen lobbyen. Heb alles in de strijd gegooid en het lukte. Ik kreeg er een fijne ruimte met verschillende kamers.

Weg fijn, leegstaand pand

Ruim 2 jaar heb ik daar heerlijk gewoond. Maar toen ik bericht kreeg dat het gebouw verhuurd werd aan een supermarkt ging het ook snel. Ik had net 4 weken de tijd om te verkassen. De bemiddelaar wilde wel meedenken over een ander woonruimte maar hij was dat niet verplicht. Je hebt geen huurbescherming bij antikraak wonen.

Snelle verhuizing

Dat was even stressen. Uiteindelijk kwam ik terecht in een kantoor aan de rand van de stad. Een veel te warm pand waar het licht dag en nacht aanbleef. Dat werd centraal zo geregeld. Ik heb de lampen maar uitgedraaid in het hokje dat tot slaapkamer werd gebombardeerd. Al met al heb ik daar drie maanden gezeten. Niet zo fijn maar het was even niet anders”.

Nawoord:

Aan zijn antikraakperiode kwam een einde toen Charlie – na jaren ingeschreven te staan – een woning kreeg toegewezen van een woningbouwvereniging. Een leuke benedenwoning, met tuin, in een volksbuurt. Een wijk met een prettige mix van oorspronkelijke bewoners en nieuwkomers.